De Wolken

 

 

De Wolken

 

Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag

Lang-uit met moeder in de warme hei,

De wolken schoven boven ons voorbij

En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag

En ik riep: Scandinavië, en: eenden,

Daar gaat een dame, schapen met een herder-

De wond'ren werden woord en dreven verder,

Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.

Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek,

Ofschoon de hemel vol van wolken hing,

Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding

Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.

-Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide

En wijst me wat hij in de wolken ziet,

Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet

De verre wolken waarom moeder schreide-

 

                                   Martinus Nijhoff

Martinus Nijhof was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en criticus. Hij is geboren en getogen in Den Haag. Nijhoff begon al vroeg met het schrijven van poëzie. Van zijn twaalfde tot zijn achttiende schreef hij volgens een verslag in De nieuwe courant liefdesgedichten. In 1924 vestigde hij definitief zijn naam als dichter met het verschijnen van de bundel Vormen, die wordt beschouwd als een hoogtepunt in de moderne Nederlandse poëzie van het begin van de twintigste eeuw.

Het gedicht is in een video weergegeven via een stopmotion video. Deze video kan je vinden door op de volgende link te klikken: https://www.youtube.com/watch?v=SOPd0mOev5Q